Op deze pagina ziet u foto's van werken, die niet tot een serie behoren, met tekst van Mandelstam uit verschillende periodes.
"… Homerus zwijgt.."
Het fragment '…Homerus zwijgt…' komt uit het gedicht 'Insomnia' uit 1915.Toen vertoefde Mandelstam op de Krim, werd verliefd op Tsvetajeva, was bezig met Griekse mythologie, met Homerus, Dante en anderen, en tegelijk lag er een oorlogsschip in de Zwarte Zee, die de realiteit van de Eerste Wereldoorlog oproept: liefde, zwarte zee, onrust, het verstommen van de geliefde oude cultuur, dit alles komt in dit tekstfragment als overweldiging door ongrijpbare, verwoestende krachten aan bod. Een actueel thema.
"Waste me… "
Het gedicht 'Waste me …' is in 1921 geschreven in Tbilisi , waar Mandelstam hoorde van de 'terechtstelling' door de bolsjewieken van zijn vriend en collega dichter Goemiljov. Ook de symbolistische dichter Blok was uitgeput gestorven. Bij deze berichten uit de nieuwe tijd blijft alleen een zelf-geweven Oekraïense handdoek als pure waarheid over…! Alleen wat je concreet in handen heb, kunt zien, voelen en ruiken, dat geeft nog houvast. Met dit gedicht is Mandelstam definitief een nieuwe dichterlijke weg ingeslagen, waarin angst en ontreddering in toenemende mate de tijdgeest weerspiegelen.
"Nog ben ik niet gestorven,.."
In 1937 schreef Mandelstam in het Zuid-Russische verbanningsoord Voronezj o.a. 'Nog ben ik niet gestorven…' als reactie op zijn dubbelzinnige 'Stalin Ode', welke hij maakte in de onrealistische hoop dat hij en zijn vrouw dan nog even langer in leven gelaten zouden worden. Ondanks grote beperkingen en vernietiging is de kale wereld mooi, geeft levensruimte. Hoewel, het slot laat zien hoe erg het gesteld is. Er spreekt uit dit gedicht een soort aanvaarding, en waardering voor wat er wél is. Dat geeft hoop.
Er zullen nog vele prachtige gedichten volgen die getuigen van de geestkracht van Mandelstam, en van zijn overtuiging dat het scheppende woord het eeuwige leven heeft, zoals zijn verbondenheid met de wereldcultuur dat toont.
Over de dichter O.E. Mandelstam (1891-1938) kunt u meer lezen in;
- O. Mandelstam, "Meine Zeit, mein Tier" van
R. Dutli, Ammann Verlag
-
Osip Mandelstam, "De waanzin voorbij" van Peter Zeeman, uitgeverij Kok Agora 1992
- Osip Mandelstam, "Europa's tedere handen" van Nina Targan Mouravi, uitgeverij Azazello
In mijn tekst die u vindt bij "Armenië-cyclus" zult u een aantal indringende citaten van en over Mandelstam kunnen tegenkomen, die duidelijk maken waarom ik zo getroffen ben door zijn werk en zijn leven. Het is een rijke bron om verder mee te gaan!
De titels van de getoonde werken:
Homerus zwijgt
Waste me
Nog ben ik niet gestorven
Zijn moeilijke verzen
De opgehaalde bruggen
Notre Dame 1
Notre Dame 2
Notre Dame 3
Uitstorting van zwarte zon
zonder titel
Om voor immer te ontwaken
Wanneer op treurige twijgen
Klik op de foto voor vergroting
